Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ



Κοινωνική προσφορά, αναγνώριση, ενασχόληση, οικονομικά συμφέροντα….
Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ένα κοινωνικό ον, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει μόνο του, απομακρυσμένο από τον κόσμο. Και όπως λέει η σοφή παροιμία «μόνος του κανείς δεν κάνει ούτε στον παράδεισο». Με αυτή τη λογική άρχισε ο κόσμος που βρίσκεται μακριά από τα αστικά κέντρα να ενεργοποιείται, να ασχολείται με τα κοινά, όχι μόνο από ενδιαφέρον για την αναβάθμιση του τόπου του, αλλά και για την ικανοποίηση των άμεσων ψυχικών του αναγκών, όπως την αποφυγή της μοναξιάς, την ανάγκη να αισθανθεί σαν ένα δυνατό μόριο του κοινωνικού συνόλου, που μπορεί να προσφέρει και να αναγνωρισθεί από τη μικρή του τοπική κοινωνία.
Αυτή η προσφορά τον υποχρεώνει να κρατά σε ετοιμότητα το πνεύμα του, τη νοημοσύνη του, το συναίσθημά του και τα ένστικτά του, τα οποία εκδηλώνονται δια μέσου της κινητικότητας, της δραστηριοποίησης και του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι σίγουρο ότι όταν ζούμε σε ένα περιβάλλον, αρκετά θετικό, τότε υποχρεωτικά και εμείς βελτιωνόμαστε, διότι επηρεαζόμαστε απ’αυτά τα θετικά ερεθίσματα τα οποία ενσωματώνουμε. Όταν όμως το περιβάλλον μας είναι αρνητικό, τότε δεν μπορούμε να λάμψουμε και χανόμαστε στις σκουριές, κρατώντας συνήθως τα καλά εποικοδομητικά στοιχεία, σε λανθάνουσα κατάσταση.
Θεωρώ ότι τέσσερις είναι οι βασικοί λόγοι που ωθούν τα άτομα να εισέλθουν σε συλλόγους και να γίνουν είτε διοικητικά μέλη, είτε απλά :
1.      Ο Αλτρουισμός.
2.      Η Αυτοπροβολή.
3.      Η Ενασχόληση και
4.      Το Οικονομικό Όφελος.
Ο πρώτος λόγος είναι η προσφορά και η συμμετοχή των ατόμων στο Κοινωνικό Σύνολο, με σκοπό την αναβάθμιση διαφόρων τομέων. Όταν ο λόγος είναι αγνός, τότε μιλάμε για «Αλτρουισμό». Τι ωραιότερο απ’αυτό!!!
Ο δεύτερος λόγος είναι η ανάγκη για αναγνώριση της προσωπικότητας των ατόμων απ’την κοινωνία. Εάν η ανάγκη για αναγνώριση είναι σε υπερβολικό βαθμό, τούτο σημαίνει ότι πίσω απ’αυτή υπάρχει ένα κόμπλεξ κατωτερότητας, το οποίο είτε εκδηλώνεται, είτε καμουφλάρεται με ένα κόμπλεξ ανωτερότητας. Αυτό το κόμπλεξ μόνο καταστροφή μπορεί να δημιουργήσει στους γύρω του, διότι δεν αφήνει περιθώρια επικοινωνίας, επειδή το άτομο προσπαθεί να υποβιβάζει συνεχώς τον περίγυρό του με το υπέρμετρο εγώ του.
Δυστυχώς πολλοί πρόεδροι, αρχηγοί είτε συλλόγων, είτε κρατών με το αρρωστημένο εγώ τους, που άγγιξε το παραλήρημα της παντοδυναμίας διασκόρπισαν μια ασήκωτη ομίχλη σε ολόκληρη την οικουμένη. Μιλάμε για αδυναμίες που εξελίσσονται σε συναισθήματα κατωτερότητας, που προσπαθούν να υπεραναπληρωθούν δημιουργώντας ένα αρρωστημένο κόμπλεξ ανωτερότητας.
Σε φυσιολογικά πλαίσια σε όλους τους ανθρώπους αρέσει η επιβράβευση, η οποία χρησιμοποιείται και σαν κίνητρο για αγώνα.
Η 3η κατηγορία περιλαμβάνει άτομα που επιζητούν μια ενασχόληση, όπως οι συνταξιούχοι, οι νοικοκυρές, οι άνεργοι κλπ. Έχουν ανάγκη να ξεφύγουν απ’αυτή την ερημιά, που τους περικυκλώνει, να δραστηριοποιηθούν νοητικά και σωματικά. Δηλ. αισθάνονται την είσοδό τους στους συλλόγους σαν ένα είδος χόμπι, εργασιοθεραπείας, που τους γεμίζει όχι μόνο ψυχικά, αλλά και χρονικά, καλύπτοντας τις κενές ώρες τους.
Η 4η κατηγορία περιλαμβάνει άτομα που σκοπό έχουν το οικονομικό κέρδος. Δηλ. να κάνουν διάφορες «κομπίνες» με σκοπό να τα «οικονομήσουν». Η απάτη έχει ενσωματωθεί στο αίμα τους και πολλές φορές όσο μεγαλύτερη είναι η θέση τους, τόσο οι οικονομικοί τους πόροι αυξάνονται περιέργως.
Η αγνή λέξη κλειδί όλων των συλλόγων είναι «αγώνας». Αλλά μήπως αυτός ο αγώνας δεν είναι ένα κίνητρο για να επιβιώσει ο άνθρωπος; Μήπως αυτός ο αγώνας δεν του έχει απομείνει τώρα πλέον σαν την μόνη ελπίδα για να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον; Το κάθε κόμμα, ο κάθε συνδυασμός, ο κάθε σύλλογος ασχολείται και αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες επιβίωσης. Η τεχνολογική εξέλιξη, που μας οδήγησε στο φεγγάρι (που μόνο ο Ιούλιος Βερν φαντάστηκε πριν ένα αιώνα), στη δημιουργία των ρομπότ κλπ., πραγματοποιήθηκε μετά πολλούς αγώνες επιμονών και επιδιώξεων. Η ιστορία ξεκίνησε από το μηδέν και προχώρησε. Μέσα σ’αυτόν τον εκσυγχρονισμό, δυστυχώς υπήρξαν και υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις (ραδιενέργειες, βόμβες κλπ.) Το σπουδαιότερο είναι ότι ο άνθρωπος ήδη από τη δημιουργία του δεν σταμάτησε ποτέ να εργάζεται, να βάζει στόχους και να προσπαθεί να τους υλοποιήσει, επομένως να ζει.
Τελειώνοντας θα έκανα μια ευχή : «Μακάρι όλοι οι άρχοντες μικροί και μεγάλοι στην πόλη μας  να ανήκουν στην 1η κατηγορία, στους άρχοντες-αλτρουιστές. Αν πραγματικά υπάρχουν, τότε θα είμαστε από τους «τυχερούς της ρουλέτας»!!!
Εσείς φίλοι μου Αναγνώστες, με τα δρώμενα της κάθε περιοχής, γνωρίζεται πλέον καλά σε ποια κατηγορία ανήκουν οι επώνυμοι της μικρής μας τοπικής κοινωνίας που λέγεται …. Ας προσέχουμε λοιπόν πάντα το παρόν και το μέλλον μας…

Κατερίνα Σούμπαση
Κοινωνική Ψυχολόγος, Ψυχοπαθολόγος, Ψυχοθ/τρια
Μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Αγωγής (Paris VIII)
Mετ/κό στη Δημοσιογραφία LCM (London Centre of Management)
(Μορφοψυχολόγος, Συγγραφέας)
Τηλ.: 69 47 69 57 07

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου